Mapushane İçinde Yanıyor Gazlar
Bayramdan Bayrama Da Canım Çalınır Sazlar
Kiminin Annesi Ağlar Kimine Kızlar

Böyle De Düştüm Zindana Yanar Yanar Ağlarım
Demir De Parmaklıktan A Canım Bakar Döner Ağlar.

Mapushane İçinde Mermerden Direk
Kimimiz Onbeşlik A Canım Kimimiz Kürek
İdam Cezasına Dayanmaz Yürek

Böyle De Düştüm Zindana Yanar Yanar Ağlarım
Demir De Parmaklıktan A Canım Bakar Döner Ağlar.

---

Bartın / Muzaffer Özden, Muzaffer Sarısözen

Adam şehir dışında bir yolda hızla araba kullanıyormuş.
Bakmış bir tabela "YAVAŞLA 80 km".
Hızını 80'e indirmiş.
Birazdan başka bir tabela "YAVAŞLA 60 km".
Hızını 60'a indirmiş.
Merakla giderken yeniden bir tabela "YAVAŞLA 40 km".
Tabii 40 km'ye inmiş bir yandan da "Acaba yolda çalışma mı var?" diye düşünüyormuş.
Epey gittikten sonra bakmış yine bir tabela "YAVAŞLA 15 km".
Adam hızını 15 km'ye indirmiş yolun en sağından tıngır mıngır gitmeye baslamış ama meraktan da çatlayacak.
Uflaya puflaya bir saat daha gittikten sonra
yeni bir tabela görmüş:
"YAVAŞLA'YA HOŞ GELDİNİZ, NÜFUS: 3500 "

   Bizim, tarihte hiç bir şey icat etmemiş olduğumuzu söylemek hem ayıp hem günahtır. Biz az şey icat etmedik tarihte...
   İstanbul'a ilk elektriği vaktiyle Satie Şirketi getirdi. Uzak semtlerde elektrik alan tek-tük evlere her ay tahsildar göndermeyi gereksiz bulduğu için, bu evlere birer kumbara koymuştu. Yirmi dört saatte bir kumbaraya, o devrin halk dilinde "manda gözü" denilen, nal kadar yirmi beşliği attın mı, elektrik kendiliğinden yanardı. Yılda birkaç kez de Satie Şirketi'nin adamları bu evleri dolaşarak kumbaraları açar, paraları alırdı.
   İçerenköy'deki bir evin kumbarasından hiç bir şey çıkmıyordu. Şirket özel araştırmalarla evin elektrik kullandığını saptamıştı. Ancak kumbaraya hiç bir şey atmadan nasıl çalıştırıyordu elektriği, onu çözememişti. Sonunda ev sahibini şirkete çagırdılar: "Hileni bize açıkla, sana bedava elektrik verelim. Yalnız bu üstün buluş ortalığa yayılmasın" dediler. Ev sahibi gülümseyerek anlattı; gazoz şişelerinin kapaklarına su doldurarak bunları buzdolabında donduruyor, sonra da yuvarlak buzları yirmi beşlik niyetine elektrik kumbarasına atıyordu. Buzlar mekanizmayı çalıştırıyor, arkasından eriyip aktığı için, hiçbir iz bırakmıyordu.
   Elektrik fiziğinde Edison'dan sonra en büyük ve en yararlı "keşif" böylece bize ait oluyordu. Satie Şirketi, bu büyük mucidi ödüllendirerek, ona elektriği bedava verdi ve kumbaraların yapısını değiştirdi.
...

---

"Çetin Altan, 1978, Zurnada Peşrev Olmaz" dan alınmıştır...

Birgün papa yaşlılıgından dolayı görevi bırakmaya karar vermiş. onun yerine de iskenderiye kilisesinin kardinalini göreve çağırmışlar.
adam görev aşkıyla iskenderiye yi bırakmış ve vatikana gelmiş.

tam ucaktan inecegi sırada gaztecinin biri mikrofonu kardinalin agzına dayamış:
-efendim vatikan genelevleri hakkında ne düşünüyorsunuz?

kardinal şaşırmış tabi : -vatikan da genelev var mı? demiş

ertesi gün gazetelerde manşet:

kardinal iner inmez sordu: vatikan da genelev var mı?

Güneydoğulu bir aşiret ağası bir gün bütün önemli kişilerin soy
isimleri "oğlu" ile bitiyor diye düşünmüş ve soyadını değiştirmeye
karar vermiş. Gerekli işlemleri yaparak soyadını kurdoğlu olarak
değiştirmiş ve halka soyadını bundan böyle yanlış söyleyecek
olanları fena halde cezalandıracağını ilan ettirmiş.

Bir gün yolda gezerken bir köylüyle karşılaşmış ve hemen yolunu
keserek;
- Söyle bakalım benim soyadım neydi demiş.
Köylü;
- Valla ağam sen bir hayvanın oğluydun ama hangisiydi unuttum.

Jandarma Komutanlığı sahte rakı şişeleri ele geçirmiş. Rakıları bir masa üzerine dizmiş, arkaya iki Türk bayrağı ve bir Atatürk kabartması koymuş. Çağırmış basını, göstermiş.
Masaya baktım, "katil şişeler" Ata'nın hiddetli bakışları altında, içinin zehrini gizleyen bir katil masumiyetiyle hizada duruyordu.
* * *


Neler görmedi ki o masa:
Silahlar... kitaplar... daktilolar... zafer işareti yapan eylemci çocuklar...
Ve şimdi "şişede durduğu gibi durmayan" rakı şişesi de belasını arayan zanlılar arasında... Birazdan sorguya götürülecek:
- Adın?
- Rakı.
- Ne demek lan o?
- Irak'ta doğmuşum. Adımı "Iraki" koymuşlar, zamanla "rakı" der olmuşlar. Öldürmek kastım yoktu, sadece eğleniyorduk.
* * *


Geçen gece bir mey'hanenin çilingir sofrasında keyifle rakı tokuşturanlara baktım; tiryakiler hiç de ürkmüş gibi görünmüyordu.
Onca operasyon sonrası teşhir edilen bunca çocuk, silah, kitap, daktilo, o çocukları vurmaktan, okumaktan, yazmaktan caydırabildi mi ki; AIDS, kaçamak aşkı öldürebildi mi ki, kaçak rakı akşamcılığı öldürsün...
Sadece esprisi yapıldı bizim sofrada da:
Acaba sigara paketine "Sigara öldürür" yazıldığı gibi rakı şişesinin etiketine de "Rakı öldürür" yazılmalı mıydı?
"Şöyle yazalım" dedi bir başkası:
"Rakı öldürür... ama sadece mikropları..."


1950'lerde İstanbul Valisi Fahrettin Kerim Gökay içkiyle mücadele başlattığında akşamcılar, inat olsun diye rakı şişesinin adını Vali'nin kısa boyuna atfen "Fahrettin Kerim" koymuşlardı.
Sofraya oturan,
"Garson, aç bakalım bir Fahrettin Kerim..." derdi.
Hatta fıkrası bile çıkmıştı:
Gökay, Yeşilay derneğinde içkinin zararlarını anlatıyormuş:
"Rakının her bir kadehi, hayatımızdan bir saat götürür" demiş.
Konferansı dinleyen Neyzen Tevfik itiraz etmiş:
"Yahu" demiş, "...bu hesaba göre ben öleli tam 40 yıl olmuş."

* * *


Atatürk de inanmamıştı rakının kendisini öldüreceğine...
Son döneminde doktorları bazı geceler bir büyük şişe içtiği rakıyı kesmesini tembihleyince bu eski dosta laf ettirmemişti:
"Ben çok eskiden beri rakı içiyorum, hiçbir şey olmadı. Hastalığıma başka sebep arayın."
Ve kadehini doldurturken Bismarck'ın bir sözünü millileştirmişti:
"Gerekirse doktorumu terk ederim, rakımı terk etmem."
* * *


Mukadderata inanan toplumlar, ölüm karşısında cesur oluyor.
Geçen geceki anason kokulu çilingir sofrasında, akşamcıların Azrail'e nanik yaparcasına rakı kadehi tokuşturmasından anladım bunu...
Zaten "çilingir sofrası"nın adı da bir çilingir maharetiyle insanın kapılarını açıp içini ortaya sermesinden geliyormuş.
Çağırın çilingiri, açın şişeyi, için kadehi, girin ruhunuzdan içeri...
Orada, cümle derdi kasveti unutturan o tatlı mahmurluk uğruna eceli bile göze alan bir cengâver göreceksiniz.
Hayatla baş etmek, ölümle baş etmekten de zor çünkü...
O yüzden hiçbir tehdit, yasak, uyarı işe yaramıyor.
Öyle olmasa, RTÜK Başkanı'nın kaynanalı programlara ateş püskürdüğü gecenin birincisi yine bir kaynana programı olur muydu?
Orada da hayatın acılarını unutturan bir rakı sarhoşluğu yok mu?

Can Dundar..